24 noviembre 2008

Prosopopeya de inkietudes

A vezes, solamente a vezes, kerria konozer algunas de esas kosas ke difizilmente podria deskribir, kiza por kuriosidad, kiza por impotenzia y resignazion de azeptar kien o ke soy, kiza todo y nada

me gustaria konozer la sensazion de ser normal y ser feliz kon ello, de llevar un horario, de ser un esklavo komerzial, un esklavo de la tv, de la publizidad y ke se yo, kiza fan inkondizional de GH, hintxa de algun maravilloso ekipo de futbol (ke espektakulo y ke emozion en los ultimos minutos, ke gozo, ke alborozo), deklinar la responsabilidad, y vivir en una reinzidente monotonia ke pase desaperzibida a mis ojos. sin inkietudes, sin empatizar, sin reparar en ke hay algo mas alla de mi kaja tonta.

me gustaria saber ke se debe sentir siendo atraktivo y siendo eso basikamente lo uniko sufiziente para ser amado, para rekoger miradas insinuantes, miradas korrespondidas, miradas ke revelan interes...

a vezes me gustaria vestirme de persona (no papa, esta metafora no signifika ke me kite mis pantalones a rayas) y salir ahi fuera y ver komo son las kosas, pero me invaden tantas inkietudes ke es difizil ke no se disipe kualkier viso de normalidad

a vezes me gustaria ser normal, solamente a vezes

2 comentarios:

Maia dijo...

Tú dudarías siendo "normal" lo mismo que yo...segundos...quizás, ni eso.

Somos normales...; digamos que no nos gusta lo simple, la gente que se se conforma con el camino fácil. Nosotros buscamos algo más y puede que lo encontremos..., pero has de saber que lo complicado siempre duele más, mucho más.

Maia

Maia dijo...

dudarías NO, durarías... (menuda filóloga que estoy hecha...jajajja)